RelatieTherapie Praktijk Face The Truth Amstelveen
waar mijn HOOFD weer leert samenwerken met mijn HART
Een (H) eerlijke, liefdevolle & stabiele relatie leren opbouwen met jezelf
De basis voor een gezond, blij, innerlijk vrij en gelukkig leven.
voor (HSP) mannen, vrouwen en kinderen
Welkom op mijn website: Praktijk Face the Truth. Amstelveen.
Mijn naam is Sonja de Heer en ik ben een extreem HSP ( Hoog Sensitief Persoon) en woon in Amstelveen waar ik ook ben geboren. Als zeer actieve & spontane vrouw van 51 jaar houd ik van dansen, sporten, koken, reizen, lezen, kinderen, mensen, dieren, psychologie, spiritualiteit, rust, sauna, mediteren, de natuur en plezier maken.
In 2008 opende ik de deuren van mijn eigen Praktijk Face the Truth te Amstelveen
Ik begeleid hier met heel veel liefde, passie, mededogen en plezier (HSP) kinderen en mensen in hun persoonlijke, emotionele, mentale, sociale en spirituele ontwikkeling. Door schade en schande werd ik zelf wijs. Het leven en mijn levenservaring tot nu toe, zijn mijn beste leerschool geweest.
Mijn specialiteit is dat ik mens ben wat mij o zo gewoon maar toch o zo bijzonder maakt net als jij! Daarnaast ben ik afgestudeerd als: Kindertolk®, Relatie- en GezinsTherapeut, Energetisch Lichaamswerker, ik scan jouw lichaam energetisch op blokkades via mijn lichaam en vervolgens zullen mijn handen jouw hoofd, hart, lichaam en spirit weer in balans brengen zodat je weer thuis komt bij jouw eigen HART & WELZIJN en zelf wordt aangespoord veranderingen jouw eigen leven, werk en omgeving aan te brengen middels deze nieuwe inzichten. Stap voor stap terug in eigen kracht vereist dat je nieuwe keuzes durft te leren maken vanuit deze evenwichtige staat van ZIJN die dichter bij je hart liggen. Zo breng je langzaam zelf jouw eigen leven ook weer in balans en zal je herstel en heling ervaren in jezelf. Lees hieronder Alles Over Mij als HSP persoon. ( de valkuilen & de zegeningen).
Heling van Lichaam, Geest, Hart en Ziel.
Naast deze studies ontwikkelde ik mij jarenlang in: heling van lichaam, geest, hart en ziel. Ik leerde dat het voor mijn Welzijn en goed functioneren in die buitenwereld, van het allergrootste belang is dat ik mijn Binnenwereld/Hart ging verkennen, ervaren, voelen, toelaten, accepteren en helen. Gewoon zoals ik dingen beleefde als mens. Door de Waarheid over mijzelf onder ogen te zien leerde ik dat ik ook al mijn "vervelende gevoelens" gewoon mocht voelen en uiten, ontladen. IN plaats van ze te onderdrukken, negeren, verbergen, ontkennen en wegstoppen ( een plekje geven).
Jarenlang onderzocht ik wat het Effect is van Emotional Healing ( Het toelaten, accepteren, zichtbaar maken, verwerken en uitspreken van emoties en gevoelens) op mijn geestelijke, emotionele, lichamelijke en spirituele gesteldheid & gezondheid. En het Effect daarvan op mijn dagelijks functioneren privé en zakelijk. ( Klik voor meer informatie op: www.HART-VERBINDING.nl & www.FACETHETRUTH.nl
Tot mijn 33 ste zocht ik de Waarheid buiten mijzelf.
In relaties, in werk, In reizen., in geld. Omdat ik stiekem ook wel heel bang was om alles buiten mij weer te moeten verliezen leefde ik meer in angst en leverde mij dit niet de innerlijke rust, liefde en kracht op waar ik zo naar hunkerde. Totdat ik leerde dat juist in het toelaten, ervaren, accepteren van al mijn emoties/ gevoelens mijn weg naar Vrijheid lag. Door het leren stil te staan, zitten en liggen bij al mijn emoties begon mijn leven opnieuw. Eindelijk mocht ik van mijzelf weer geraakt worden. Eindelijk mocht ik mijn eigen hart weer voelen in plaats van verdedigen en beschermen. En doordat ik mijzelf weer liet raken door alles wat mij verdrietig, blij , angstig en of boos maakte leerde ik wat aangeraakt worden betekent. Dit is niets minder dan het "Leven" Zelf. En toen ik meer en meer in contact kwam te staan met mijzelf en mijn eigen pure hart vol liefde en kwetsbaarheid kwam ik in verbinding met mijn genezende gave van "MIJN AANRAKING". Diep respect, bewondering en compassie heb ik voor al wat leeft. Met liefde help ik je op weg.
Met mijn helende handen en energie help ik mens, kind en dier weer om hun eigen hart en gevoel weer te mogen voelen. Oude verdrongen pijn, trauma's en wonden krijgen de kans om nogmaals gevoeld, geaccepteerd, toegelaten en geheeld te worden. Tevens geef ik woorden aan dat wat gevoeld wordt en wilt worden maar geblokkeerd is. Hierbij maak ik het onbewuste dus bewust. Ik ben verder gespecialiseerd in emotioneel en mentaal lichaamswerk.. Verder ben ik Paranormaal Begaafd. Om mijn gaven verder te ontwikkelen heb ik 4 jaar Psycic en Medium schap gestudeerd in Den Haag.
Hierdoor ben ik in staat om jouw lichaam, aura, stem en energie te scannen, te voelen, te lezen, te vertalen en te helpen helen met mijn energie. Alles wat genezing verdient en verborgen is in mens, kind en dier is voelbaar in mijn lichaam. Tevens krijg ik de plekken door waar emotionele, fysieke en mentale blokkades zich in jouw lichaam bevinden, en wat dit te betekenen heeft in jouw leven. ( ik ben helder voelend, helder horend, helder wetend, helder ziend). Dit helpt mij in mijn dagelijkse werk en geeft mij enorm veel voldoening om dit te mogen inzetten als meerwaarde op weg naar Heel worden en Innerlijke genezing van Mens, Kind en Dier. In naam van de Liefde Zelf voor alles wat leeft terug te brengen in de eigen Kracht en Zelf liefde. Voor meer geluk, innerlijke rust, vrede, heling en vreugde.
De waarheid over mijzelf onder ogen zien.
Uit eigen ervaring heb ik ondervonden dat het onder ogen zien van de waarheid over mijzelf bevrijdend heeft gewerkt en werkt. Toch geef ik eerlijk toe dat dit niet altijd even gemakkelijk voor mij is geweest. En soms nog steeds lastig is. Eerlijk worden en Zijn met jezelf doet pijn maar geeft ook directe bevrijding, rust en kracht. Door mijn zeer hooggevoelige aard heb ik mijn jeugd als zeer "zwaar" ervaren.
Mijn eigen zoektocht naar innerlijke rust, erkenning en liefde:
Een traumatische ervaring op jonge leeftijd
Op 16 jarige leeftijd verloor ik mijn allerliefste vader. Hij werd zomaar uit "ons" gezin en dus leven weggerukt, van het ene op het andere moment. Een hart aanval tijdens een partijtje tennis met mijn moeder. Deze gebeurtenis heeft mij maar ook zeker ons hele gezin gevormd en gewond achter gelaten. Mijn vader was mijn, `onze` rots. Zomaar uit ons leven gerukt zonder afscheid.
Mijn eigen gevoelens weg cijferen.
Het gekke was dat ik als zeer hooggevoelig kind mij zeer verantwoordelijk voelde voor de harmonie en het geluk van mijn moeder. Onbewust wilde ik haar helpen. Ze was zo verdrietig en alleen. Mijn 3 broers waren al uit huis. Wij waren samen opeens alleen thuis. Volledig op elkaar aangewezen. Ik wilde nu de rots voor mijn moeder zijn die mijn vader altijd voor ons was. Om de één of andere gekke reden nam ik zijn kracht en houding aan. Ik zette mij hier 100 % voor in. Immers als mijn mama gelukkig was mocht ik het ook weer van mijzelf zijn. Zo dacht ik. En werd alles toch veel meer draagbaar. Eigenlijk droeg ik voor haar. En hoopte natuurlijk onbewust op liefde, waardering en (h)erkenning van haar. Mijn vader was er immers niet meer en eigenlijk was ik steeds maar opzoek naar hoe ik die liefde dan kon, terugkrijgen of verdienen die ik nu zo intens miste. Ik wilde deze grote leegte opgevuld hebben maar ik wist niet hoe? Natuurlijk bleek deze liefde onvervangbaar.
Het was een moeilijke tijd. Ik werd vroeger als kind al bestempeld als soms ADHD omdat ik zo druk & fel was. En later kreeg ik weer het stempel ADD omdat ze mij zo gesloten en extreem stil vonden. Pas jaren later leer ik begrijpen waarom ik door al "deze overprikkeling" zo druk en fel werd en later zo stil. Mijn eigen emoties en die van anderen zaten mij in de weg. Ik durfde niet meer "te voelen". Het was veel teveel. Het stempel maakte mij nog onzekerder dan ik al was over al mijn eigen gevoelens. Wat onnodig veel Ballast jarenlang. Ik wist niet wat ik ermee moest. Vooral de ontkenning van veel mensen over hun ware "innerlijke verborgen" kant werd mij als jong volwassene teveel. De zelftwijfel en onzekerheid zorgde ervoor dat ik mij leerde aanpassen aan de wensen en behoeften van anderen.
Ik kon het simpelweg niet "verwerken". Het was niet alleen van mij. Wist ik veel toen. Maar het stempel mee te krijgen dat je "anders bent" en dus mijn gedrag niet "normaal" zou zijn, deed meer dan pijn. Het minderwaardigheidscomplex geboren "niet goed genoeg". Toch bleef ik door "" vechten & overleven". Omdat er diep in mij een stem zei, jij bent niet gek. Al dacht ik dat soms heus wel. Ik had grote Angst op "voelen" gekregen omdat mijn eigen moeder, broers en omgeving dit altijd afwezen als "overdreven". Echter er ging zoveel energie door mij heen. Een emotioneel intelligent kind is zich nu eenmaal scherp bewust van haar omgeving en voelt aan wat een ander verbergt en dus in de stilte onbewust voelt. Ook aan de positieve vrolijke kant trouwens. Ups & Downs. Zo leerde ik uit mijn hoofd te leven en mijn hart te sluiten. Zo kon ik mij toch "groot' houden. Het enige wat ik niet wilde was mij ooit nog zo "klein" voelen. Gewoon zoals een kind en mens dat mag. Dit was wat ik voor mij had gezien bij mijn Ouder(s) en mijn 3 broers.
Zij deden dit niet Express.(hoewel :-)) Nu weet ik dat dit juist hun diepste Angst is zoals bij de meeste mensen. Maar ik ook niet.
Mijn lichaam kan de "onderdrukte energie" en dus lichamelijke, emotionele en mentale pijn voelen van een ander. Daardoor liep ik als kind leeg en was mijn lichaam continue energie aan het "weggeven". Een soort SPONS gevoel. Wist ik veel. Dit gebeurde heel natuurlijk. Daar werd ik of heel druk en boos van of heel stil en verdrietig. Een tussenweg bleek vaak heel erg lastig. Later leerde ik die balans te vinden. En leerde ik dat ik helemaal niet gek was maar juist een "Gave" heb om kinderen en dus mensen te "voelen", lezen en helen.
Maar ik diende eerst mijzelf te leren "VOELEN EN HELEN". Pas op 33 jarige leeftijd kom ik daarachter. En hoe!?
Na 33 jaar kwam ik erachter dat dit in het geheel niet de bedoeling van het leven was. Het was veel te zwaar geweest voor mij om altijd maar mijn eigen gevoelens van verdriet, pijn, onveiligheid, onzekerheid en angst naar de achtergrond te duwen. Mijn geest en "overleving" instinct waren erg groot. Ik merkte dat ik mijn moeder en of anderen niet gelukkig kon maken. Dat maakte mij boos en verdrietig. Later begreep ik dat de kunst was eerst mijzelf gelukkig te leren maken en andermans gevoelens niet belangrijker te maken dan die van mijzelf. Maar jeetje, hoe deed je dat in `Hemels` Naam.? Doordat ik altijd zo met andermans gevoelens bezig was vergat ik mijzelf te voelen. Ik raakte totaal uit balans.
Mijn hart op slot door het overlijden van mijn vader.
Ik begreep andermans pijn en verdriet heel erg goed maar had mijzelf totaal afgesneden van mijn eigen gevoel/ hart. Door "onbewust" deze rol te spelen verwachtte mijn omgeving dit op den duur dan ook van mij. Na een paar jaar begon mij dit op te breken en maakte mij dit boos, verdrietig en teleurgesteld. "Waarom zagen die mensen nou niet dat ik ook steun, liefde, warmte en hulp nodig had?? Deze complexe gedachten waren mijn ergste vijand. Door dit zo te gaan denken maakte ik mijzelf steeds meer verdrietig, teleurgesteld en boos. Opeens ging mijn boosheid, verdriet en teleurstelling over die mensen die mij niet begrepen in plaats mijn boosheid, verdriet en teleurstelling over het grote en pijnlijke verlies van mijn vader. Dat was raar, want daar ging mijn echte pijn tenslotte over.
Andermans gevoelens belangrijker maken dan die van mijzelf: leven in gebrek en gemis:
Daardoor kwam ik uiteindelijk van de Hulpverleners rol in de Slachtofferrol terecht. Waarom zagen mensen als mijn partner, vrienden en vriendinnen, werkgever en ga zo maar door niet dat ik ook kwetsbaar was en liefde en hulp nodig had?! Juist ja, ze zagen het niet aan mijn buitenkant. Het zat namelijk aan de binnenkant. Het maakte mij verdrietig, boos, onzeker en teleurgesteld over mijn medemens. Wat ik toen niet begreep, was dat ik dit allemaal ZELF zo gecreëerd had in mijn leven. Ik slikte alles in. Ik leek heel extrovert maar was heel introvert over mijn gevoelens en emoties. Op 16 jarige leeftijd had ik het besluit genomen. Dat het verdriet van mijn moeder groter en belangrijker was dan dat van mijzelf. Het helpen van mijn moeder gaf mij een gevoel van kracht, gezien worden, gewaardeerd worden. Dan zou mijn overleden vader vast trots op mij zijn. Niets was minder waar. Ik werd zelf steeds banger om mijn eigen onzekerheden, verdriet, woede en pijn te laten zien en delen met mijn medemens. Ik vond dat ze dat maar moesten aanvoelen, net als ik! Wist ik veel dat ik een "Gave" hiervoor had en heel veel andere mensen niet. Alleen mijn hond scheen mij zonder woorden te begrijpen. Dat was heel erg fijn. Daar durfde ik gewoon lekker mijzelf te zijn.
Te " Zware " lasten op jeugdige schouders.
Ik deed mijzelf jarenlang te kort. Werd veel te vroeg volwassen en speelde "onbewust" een rol, waardoor ik mijzelf niet heb toegestaan kind te mogen zijn en dus ook spelend en klein. Onwetend, Onvolwassen, Speels, Onverantwoordelijk, Vrij en Stout. Al deze eigenschappen ontwikkelde zich niet in mij. Ze verdwenen naar mijn zogenoemde "schaduw kant". Ik durfde ze niet te "laten zien" en of zichtbaar maken aan de buiten wereld. Erger nog ik wist niet eens dat ik ze had. Liefde moest je toch verdienen?! En die rol leverde mij bevestiging en liefde op zo dacht ik. Niets was minder waar.
Mijn "onzichtbare" schaduw kanten" komen aan het licht.
Zo kregen mijn partners, werkgevers, collega's, vrienden, vriendinnen, broers, familie, en moeder maar 1 kant van van mij te zien. De sterke, alles wetende, hulpverlenende, probleem oplossende, onafhankelijke, dappere, zelfverzekerde, lieve, vrolijke, gezellige, warme, deugdzame, betrouwbare en positieve Sonja. De zwakke, niet wetende, hulp behoeftige, vast lopende, afhankelijke, angstige, verdrietige, boze, gefrustreerde, teleurgestelde, koude, eenzame, onzekere, twijfelachtige, en negatieve Sonja kregen maar weinigen tot niemand te zien.
Dat voelde immers niet veilig meer. Ik had die eigenschappen en kanten van mijn karakter zo lang weggedrukt dat ik ook niet meer van hen bestaan afwist. Ik wilde ze zelf ook liever niet zien. Ik was bang voor deze kanten binnenin mijzelf. Want die kanten waren slecht. Hoewel?! In de stilte thuis in mijn bed kwam ik dikwijls in aanvaring met mijzelf. En natuurlijk ook in die buitenwereld. Ik keurde deze "lelijke en in mijn ogen ogen "zwakke " eigenschappen af. Toch zat alles mij heel erg hoog. Mijn omgeving begon mij op een gegeven moment te bestempelen als fel, druk en ongeduldig. Dat maakte mij nog bozer. Waarom? Dat wilde ik toch helemaal niet laten zien. Ik werd ontmaskerd en veroordeeld. Dat voelde als falen, afwijzing en kritiek. Dat waar ik nu juist zo bang voor was werd de werkelijkheid.
Mijzelf verloochenen. De waarheid & het verleden haalde mij in.
Maar ergens in het leven haalde de "Echte " Waarheid en Sonja mij in. De bekende druppel deed zich voor. Mijn emmer liep over. Je kunt nu eenmaal niet maar 1 kant van jezelf leven want dat maakt je doodongelukkig. Wist ik veel. Ik deed het niet Expres. Ik wist niet beter dan dat ik het hartstikke goed deed. Hoewel ik mij diep van binnen helemaal niet gelukkig voelde met mijzelf en mijn leven en omgeving. Ik begreep eigenlijk niet waardoor dat kwam. Want mijn Internationale carrière als Inkoper Mode accessoires was de mooiste baan die ik mij kon voorstellen. En toch voelde het soms leeg om van hotel naar hotel te gaan en de beste prijzen te krijgen voor mijn werkgever. Het ging allemaal over de buitenkant. Het andere deel van mij leefde niet en dat was mijn eigen binnenkant. ( de inhoud) Het leven is zo intelligent dat het je soms voor voldongen feiten zet. Een weg uit alle restricties, beperkingen en schone schijn.
Wil je zo nog langer verder leven? Of gaan we iets veranderen? Maar Wat en Hoe? Dit gebeurde mij op 33 jarige leeftijd. Zowel in ontslag als in ziekten. De verandering in mijn leven kwam om de hoek kijken. En ik was doodsbang. Want wat moest ik in Gods naam veranderen. het onbekende jaagde mij doods angsten aan letterlijk.
Teveel stress. De bekende druppel.
Als Styliste & Internationaal Inkoper reisde ik de hele wereld over. Het was een geweldige baan met veel stress en heel veel verantwoordelijkheid. Heerlijk vond ik dat. Na 5 jaar in dienst kwam ook dit bedrijf in een crisis terecht. Velen werden ontslagen. Maar als inkoper was mijn plek redelijk veilig. Immers het bedrijf had innovatieve producten nodig en ik kende de weg, de producten en de agenten op mijn duimpje. Toch werd de werkdruk steeds verder opgevoerd ook voor mij. We deden hetzelfde werk maar met heel veel mensen minder. Er waren immers weinig inkopers die de weg wisten in het Verre Oosten op dit gebied.Toch wilde ik het volhouden ook in zware tijden. Ik had geleerd van mijn ouders< als je A zegt, zeg je B en daarna C. Maar mijn lijf schreeuwde: STOP.
Helder weten en Helder voelen
Mijn intuïtie had al een jaar van tevoren aangegeven dat ik moest stoppen met werken bij dit bedrijf. Jij bent de volgende en het zal jou net zo zwaar vergaan als al die anderen. Ze zullen jou net als die 4 anderen niet netjes behandelen. Ze gaan over lijken. Toch namen mijn gedachten over en negeerde mijn sterke intuïtie. Ik wilde simpelweg niet geloven dat ik mijn geweldige baan moest opgeven. Ik deed het met zoveel plezier en passie. Ik knokte nog een jaar door. En werd natuurlijk ernstig ziek. De druk en stress van presteren met veel minder mensen was veel te hoog. Daarbij kwam nog het Internationaal reizen en de Jet Legs waren ronduit een aanslag op mijn lijf en gezondheid. Teveel stress en negatieve prikkels. De sfeer in het bedrijf was om te snijden. Dit deed ons allen zeker niet goed.
Opgeven, toegeven en toelaten.
Natuurlijk vroeg ik wel om hulp en assistentie, maar deze bleef uit. Mijn werkgever deed mij allerlei beloften maar kwam deze zeker niet na. Hij hield mij aan het lijntje, zo voelde het. Natuurlijk was hij ook afhankelijk van mij. Immers geen producten en handel betekende geen inkomsten voor zijn bedrijf. Na nog een jaar volhouden besloot ik de handdoek zelf in de ring te gooien. Het plezier in mijn werk nam zienderogen af en het vertrouwen in mijn werkgever en zijn manier van handelen ook. Ik melde mij ziek. Vanaf dat moment hoopte ik rust te krijgen en nemen. Maar mijn werkgever dacht hier volledig anders over. Mijn werkgever bedreigde mij thuis. Ik moest en zou naar China, ziek of niet ziek. Anders zou hij mij ontslaan op staande voet. Werk weigering. Ik had doodsangst. Toch ging ik niet. ( eindelijk Stout). Jippie mijn schaduw kanten kwamen boven. Ik gaf het op! De beste keuze ooit. Eindelijk hield ik voet bij stuk. Waren ze helemaal van lotje getikt, ik was super ziek en zwaar overwerkt.
Leren Luisteren naar mijn kwetsbare hart.
Ik besloot nu mijn zieke en verdrietige hart te volgen. Nu moest ik voor mijzelf kiezen. Ik had immers meer gegeven dan ik had. En dat was niet zo slim. Na het juridische gevecht, wat ik overigens gelukkig won, maar mijn laatste beetje energie aan verloor. Kwam de echte klap. Ik kon niet verkroppen dat mensen zo met mij omgingen. Het voelde als verlies en falen. De vraag Waarom heb ik mij duizenden malen gesteld. Ik bleef maar piekeren en malen. Ik had nog geen idee dat dit moest gebeuren om mij verder te ontwikkelen en niet te blijven hangen in een bedrijf waar ik al meer dan een jaar geen plezier meer mocht ervaren. Er lag natuurlijk iets nieuws en wat beters voor mij in het verschiet. Hier heb ik altijd in geloofd. Echter op dat moment dat ik mij ziek geknokt had verloor ik alle hoop en geloof in mijzelf en in anderen. Ik had veel te lang gewacht met ingrijpen. Maar ook dit moest zo zijn begreep ik later. Mijn leven nam een radicale wending.
Mijn depressie en Angsten.
De druk vooral ook van mijn omgeving en familie, wanneer ik weer ging werken jaagde mij doodsangsten aan. Zagen ze dan niet dat ik doodziek was en wat voor strijd ik leverde. Ging het leven dan alleen maar over werken, een relatie en om centjes verdienen. ? Ik wist maar één ding zeker. De koek was op. Ik kon niet meer. Hun Angsten werden mijn angsten. Ik gleed verder en verder af. Ik raakte in een depressie. Mijn `donkere` onbekende kant kwam steeds meer naar boven.
9 maanden Zwaar Ziek -Depressie
Dit was de "Bekende" Druppel. Ik was zo verschrikkelijk moe gestreden, uitgeput, verdrietig en boos. Toch kon ik maar lastig dit gevoel toelaten en delen met anderen. Want als ik dit deed had ik niet het gevoel dat ze mijn gevoelens begrepen. Ik raakte door hun paniek en adviezen juist steeds verder in de war. En ook voelde ik mij dan nog zwakker en door hen veroordeeld of zielige gevonden.
Eenzame Opsluiting. De kluizenaar in mij.
Als een echte kluizenaar trok ik mij volledig en alleen eenzaam terug uit alle prikkels waar ik zwaar overgevoelig op reageerde. Ik wilde niet meer voelen. Zo werd ik ernstig ziek. Ik wilde geen hulp en geen medicijnen. Ik ging door de zware pijn heen. 9 maanden lang was ik meer dood dan levend. Een verdwaalde ziel. Al die tijd dacht ik dat ik het wel Alleen zou redden. Tot het moment dat ik mij totaal overgaf aan mijn diepste harten pijn. Alles gooide ik eruit. Het gebeurde zomaar opeens in de vrije NATUUR onder een prachtige sterrenhemel in het volle licht van maan. Het leek wel of het slot van de deur ging. Vraag mij niet waarom en hoe. Het gebeurde heel natuurlijk onder de sterren hemel, buiten.
De doorbraak: In tranen en woede Om "hulp" Schreeuwen!
Ik schreeuwde hartverscheurend om hulp. "Als er dan een God bestaat of wat dan ook, dan moet je mij NU helpen en bewijzen dat jij er bent. Woest was ik. Wat is de zin van mijn bestaan? Het voelt allemaal zo nutteloos, weer een andere baan, weer een andere vent, weer andere vrienden. Wat een ellende hier op aarde. En als jij het mij NIET kunt uitleggen, haal mij dan alsjeblieft op. Ik wil dan niet meer LEVEN. Het is mij veel te zwaar hier op aarde met al mijn gevoeligheid. Geef mij toch rust en kracht anders besta je niet. Zo dat was er uit. Het luchtte enorm op om mijn opgekropte gevoelens eens lekker te ontladen. Dat alleen al gaf mij wat kracht en rust. Het kon er maar uit zijn. Nooit had ik gedacht natuurlijk antwoord te krijgen.
Maar, na precies 1 week kreeg ik het antwoord op mijn vraag. Heel anders dan verwacht natuurlijk.
Mijn redding! "Niets is wat het lijkt"!
Er tikte een zwerver, Rick genaamd op mijn schouder. Nota bene in de supermarkt AH om de hoek. Rick zei: Mag ik je iets zeggen? ik twijfelde. Ik was zo ziek dat ik de energie en fut niet had om die man antwoord te geven. Mijn eerste gedachten was, flikker op man. Zie je niet dat ik ziek ben. En als je mij wilt versieren dan ben je echt op het verkeerde adres. Er spookte van alles door mijn hoofd. Hij stond achter mij en ik kon die man helemaal niet zien. Mijn gedachten bleven maar negatief oordelen en zeg nou eerlijk wie zou er nu verliefd worden op deze depressieve zwaar vermagerde dame. Mijn eigen angsten en verdriet hielden mij gevangen in wantrouwen.
Toch zei een piepklein stemmetje in mij, ja d Ik draaide mij op en zag een zwerver. Donkere priemende ogen die zo door je heen boorde, een vriendelijke stem, een blikje bier in zijn ene hand en een bekertje koffie van de AH in zijn andere hand. Goede combinatie wel, dacht ik razend snel.
Mijn schreeuw om hulp wordt beantwoord door een zwerver "Rick"!
Hij zei, ik heb een boodschap voor jou en jij hebt daarom gevraagd. Maar jij hebt zulke dikke muren om je heen gebouwd dat het voor mij en voor anderen heel erg moeilijk is om jou de boodschap te brengen wat jij nu nodig hebt om te horen. Boem! Bingo! Nu luisterde ik. Immers dat wat hij zei was geen onzin. Toch gingen mijn gedachten direct met deze innerlijke wijsheid aan de haal. Zielig ben jij zeg, dat je nu ook al naar de eerste de beste zwerver gaat luisteren. Ben je niet tof of zo. Wat kan zo'n vent je nou helemaal te vertellen hebben. Die gedachten bleven maar komen en gaan.
Om gek van te worden. Maar gek genoeg, bleef ik staan. Mijn hart luisterde en voelde. Dit was waarheid.
Rick vroeg of hij zijn linkerhand op mijn rechter schouder mocht leggen. Ik vroeg? Waarom? Hij zei, ik ga het licht in jouw activeren: De Heilige Geest! Ik ga daarom nu voor jou bidden. "ook dat nog " dacht ik. Natuurlijk voelde ik mij volledig voor schut staan. Jawel, nog steeds in diezelfde Appie Heijn.
Mijn schaamte voorbij.
Ik zag de mensen kijken van de zwerver naar mij en terug. Wat moesten deze mensen wel niet van mij denken. ?!
Maar een piep klein stemmetje binnenin mij won het gevecht van mijn eigen gekke gedachten. Hij heeft gelijk, ik ben doodziek en ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb ook zelf om hulp geschreeuwd. Dus laat ik nu ook luisteren naar deze man ondanks mijn sterke twijfel, angsten en schaamte.
Het gebed, Jezus Redt!
Het gebed dat Rick uitsprak kwam recht uit zijn hart. Zijn liefdevolle woorden raakten mijn pijnlijke hart. Ik kon zijn liefde en warmte voelen. Dit was zo bijzonder. Het leek wel of hij een ander man werd. Zijn stem werd zacht en krachtig. Als ik hem niet met mijn ogen had gezien zou ik denken dat hij ipv zwerver een Theoloog was. Cum Laude afgestudeerd. Ik besloot mijn ogen ook maar te sluiten. Een groepje mensen vormde zich om ons heen en eigenlijk schaamde ik mij een rotje. Maar in "Gods Naam" vooruit dan maar. Het was immers voor het goede doel. Mijn ziel.
De Helende Handen en woorden van "Rick" lieten mij weer voelen.
Mijn rechterarm, oor en hoofd werden bloed heet . Na 5 minuten. De rest van mijn lichaam bleef ijskoud. Het vroor immers dat het kraakte buiten. Zijn aanraking en handen werkten magisch op mij. Als ik niet aan Rick de zwerver dacht dan zou ik denken dat hij "God" Zelf was. Wat een liefde. En mijn hart kon hier niet om heen. Het ging dwars door alle dikke verdedigingsmuren heen. Ondanks mijn grote weerstand.
De boodschap van "Rick" voor mij!
Nadat Rick zijn gebed had afgerond. Voelde ik zijn kracht in mijn lijf zitten en zijn geloof. Mijn spirit was geactiveerd. Rick pakte mijn handen.
Hij keek erin en zei. Ga nu naar huis en lees de bijbel. Het verhaal van Jezus. Hierin zul je alle antwoorden vinden over de zin van het leven. Ook jou leven. Hou vol en zet door. Want het is niet makkelijk. Jij zult opgeven. Maar herinner je mijn woorden. Jezus Redt. Jij ging door je lijden en pijn heen, nu wil "Jezus" jouw de weg laten zien om een innerlijke leider te worden. Je gaat er dus iets mee doen. Jouw lijden is niet voor niets. Jij zult het begrijpen. Jij zult jouw roeping niet kunnen mislopen. Jij hebt er immers eindelijk zelf om gevraagd. De ziel weet wanneer het tijd is om naar huis te gaan. Dit is jouw weg en jouw doel. En je zult je totaal toewijden met jouw hart, ziel en deze handen vol liefde. Maar eerst zul je veel innerlijke werk mogen verrichten. Je zult velen mensen door jou laten thuiskomen. Je zult ze de weg wijzen. Net als ik. Maar jij zult het op jouw eigen unieke manier doen. Ik stond paf. Was hij helderziend of zo!? Beloof mij dat je het doet. Dat deed ik. Ik dankte hem en vertrok naar huis.
Ze zin van lijden. Terug in mijn eigen kracht.
Vanaf toen is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. het was vallen en opstaan. Maar ik deed wat Rick had gevraagd en gezegd. Ik begon direct met het lezen van de bijbel: het verhaal van Jezus, de zoon van God. Ook gewoon als mens op deze aarde gezet.
Bij het lezen begreep ik direct waarom ik dit moest lezen. Het pijn lijden op aarde als mens had dus zin. Niet om te blijven hangen in die pijn, zoals ik deed. Maar om mij uit te dagen te groeien in mijn eigen waarde, zelf respect, kracht en liefde. Ik begon te leren dat je je eigen leven kunt helen en dus zelf aan het stuur staat. Nu zag ik in plaats van mijn problemen juist uitdagingen om mijzelf te leren overwinnen, helen en veranderen. Iedere ervaring was juist daar om mij terug te leiden naar mijn eigen kracht, hart, liefde. Het gaf mij kracht om deze andere kijk op het leven en dus het lijden te krijgen.
Mijn eigen complexe gedachten waren mijn grootste vijand.
Zo leerde ik mijn eigen gedachten te doorzien en veranderen. Het waren mijn eigen complexe gedachten die mij lieten lijden. Daar waar ik anderen nog de schuld van gaf daar gaf ik mijn eigen kracht, macht en rust weg. Ik leerde verantwoordelijkheid te nemen voor mijn eigen gedachten en gevoelens. Het gaf mij kracht te lezen dat ik zelf bepaal wat ik denk over welke situatie, ervaring en of persoon. Dit gaf mij direct kracht terug. Ik nam het stuur langzaam maar zeker weer terug in eigen hand. Dankbaar voor zoveel nieuwe en mooie inzichten besloot ik dat het na 13 maanden pijn lijden, tijd was om plezier te maken. Ik ging op Salsa Les.
De wijze levenslessen die ik leerde door gewoon te gaan dansen.
En hier leerde ik niet alleen lekker dansen maar ook om mij te laten leiden door een ander in de overgave en het vertrouwen in de ander te durven stellen. En te weten dat ik ieder moment zelf weer het stuur in handen zou kunnen nemen als ik dit zou willen en nodig hebben. Zo leerde ik het verschil tussen jezelf sturen en leiden en je laten leiden. Beiden gaven mij belangrijke levenslessen. De lessen van afwijzing, schaamte, falen, angst overwinnen, plezier maken, spelen, gek doen, en jezelf erbij laten horen werden in rap tempo geleerd. Dansen gaf mij de energie en het licht om deze levenslessen op een speelse manier te leren.
Positieve nieuwe gedachten creëren door te kijken wat er wel is. In plaats van wat er allemaal niet is.
Iedere avond sprak ik hardop met God en Jezus. Ik vroeg: geef mij kracht en breng mij de juiste mensen op mijn pad. Iedere avond en ochtend sprak ik in mijn gebed mijn dankbaarheid uit voor Rick de Zwerver en voor het beetje kracht wat ik kreeg. Door juist ook mijn eigen gedachten totaal anders te programmeren. In plaats van de ochtend te beginnen met: hoe hou ik het vol, en weer een dag, wat moet ik nou.? Begon ik de dag met: Dankjewel, fijn weer een dag. Ik weet dat als jij het hebt gekund dan kan ik het ook. Het gaf mij kracht om te weten dat ik niet de enige mens was op aarde die door "de Hel" ging. Vele nieuwe inzichten gaven mij Hoop, Kracht, Liefde en begrip voor mijzelf. Dit was de weg.
Niet zoeken buiten mijzelf maar verbinding maken in en met mijzelf ( mijn gevoelens, mijn gedachten en mijn lichaam).
Niet zoeken en wachten tot ik deze (h)erkenning zou krijgen van anderen maar leren dat al alles wat ik nodig heb in mijzelf zit. Ik werd mij een intens gelukkig en krachtig gevoel gewaar. We hebben dus een keuze. Er bestaat dus een Vrije Wil. het is maar hoe wij deze zelf willen gebruiken?! We worden niet door God = liefde en licht gestraft We worden door onszelf en onze eigen gekke gedachten over onszelf gestraft. En of we laten ons "straffen" doordat we de kracht en macht aan anderen afstaan voor bevestiging, aandacht, begrip, troost, buiten onszelf te zoeken. Als ons dat niet gegeven wordt, raken we teleurgesteld, boos en verbitterd. Dit maakt ons lichaam ziek, maar ook onze geest en hart. We staan onze verantwoordelijkheid af aan anderen. Een nieuw zaadje van nieuwsgierigheid was geboren.
Hoe kwam ik van lijden naar leiden. ( mijn eigen leven leiden en mijn eigen hart en talenten volgen).
Ik besloot mij innerlijke wereld te gaan leren kennen, ontwikkelen en helen. Mijn uiterlijk was over ontwikkeld, mijn innerlijk onder ontwikkeld. Dit wilde ik veranderen en het leven hielp mij op wonderbaarlijke wijze. Nu kon ik zien waarom ik mijn baan als Internationaal Styling Manager en inkoper diende in te leveren ten einde mij zelf verder te ontwikkelen en groeien in mijn eigen harte kracht. De weg naar binnen in plaats van naar buiten. Het gaf mij plezier om mijzelf weer uit te dagen en nieuwe dingen over mijzelf te leren.
Zo binnen zo buiten: opnieuw studeren
In plaats van opnieuw te gaan solliciteren besloot ik om opnieuw te gaan studeren. Het was wonderlijk hoe iedereen mee leek te werken. Van de sociale dienst tot en met de mensen op dansles, vakantie en op de opleidingen welke ik volgde. Een totale omscholing was vereist zo had Rick immers gezegd. Door het dagelijks mediteren opende mijn spirituele gaven zich meer en meer. Eindelijk zag ik hoe alles in dit leven samenwerkt om verbinding en dus heling en genezing tot stand te brengen.
Zelfs al mijn mislukte relaties waren er om mij uit te dagen en te leren mijzelf te worden en genezing van mijn eigen gekke gedachten, gevoelens en pijn in mijn lichaam te genezen. Het leven was er niet om mij te straffen zoals ik dacht maar het leven bracht mij mensen, situaties en ervaringen op mijn pad om te leren wie ik nu Wel Was. Als ik het maar zou toelaten en willen voelen.
Hoe meer We zelf lijden en meemaken hoe krachtiger is het begrip en de compassie voor de ander. Zo worden we richting aanwijzers.
Vele kwartjes vielen op hun plek toen ik eenmaal leerde dat ik andere mensen hun pijn, angsten, verdriet, vermoeidheid, woede kon voelen in mijn lichaam. Ik leerde onder woorden te brengen wat mij blokkeerde. En dat was extreem veel en heel complex. Daardoor leerde ik ook woorden te geven aan dat wat andere mensen blokkeert en verborgen willen houden uit Angst voor de reactie van de buitenwereld. Als kind voelde ik altijd of iemand "Echt"was en dus Authentiek of een rol speelde en dingen geheim of verborgen hield voor mij. Toch kon ik dit als kind niet onderscheiden.. Immers ik was zelf een rol gaan spelen. Juist door mijn eigen complexiteit te onderzoeken begreep ik mijzelf en daardoor dus anderen ook veel beter. Waarom mensen doen wat ze doen uit een gewoonte, uit pijn, uit angst, uit liefde, uit woede, uit verdriet. Ik leerde tevens welke Chakra's geblokkeerd waren in het lichaam en waarom. Ook wat dit dan te betekenen heeft voor de persoon zelf. Na een leven lang dragen van de vaak verborgen pijnen en angsten van anderen leerde ik eindelijk onderscheiden welke gevoelens van mij waren en welke van de anderen. Ik leerde dit direct te benoemen. Dit was niet altijd even gemakkelijk. Mijn angst op afwijzing en kritiek was immers groot. Ook ontstaan in mijn jeugd en dus opvoeding. Mijn 3 oudere broers waren een kei in het negeren en afwijzen van mijn hoog gevoelige natuur. Ook zei konden hier niet veel aan doen omdat onze ouders hier simpel weg zelf ook een kei in waren. Vooral niet naar vragen en of benoemen. Want dat maakt kwetsbaar en dus zwak. Aangeleerd gedrag dus.
Kind zeur niet zo! Drama Queen! Maak je toch niet zo druk, jankerd!
Eigenlijk heb ik mij jarenlang monddood laten maken door mijn omgeving. Dat maakte mij natuurlijk woest, verdrietig en bang. Waarom luisterde er niemand naar mij als kind.? Ik leerde voor mijzelf op te komen en mijn angsten te overwinnen over hetgeen ik zo duidelijk voelde bij mensen. Mijn eigen onzekerheid en innerlijke twijfel was groot. Altijd was ik opzoek buiten mijzelf naar deze bevestiging van mijn sterke gevoel. Na vele jaren training leerde ik mijzelf te bevestigen en te vertrouwen wat ik voelde en doorkreeg. Een pijnlijk leerproces. Natuurlijk werd ik betweter en bemoeial genoemd. Dit deed pijn en verdriet. Ik zag en hoorde gewoon dingen. Maar mijn familie was hier zeker niet van gediend. Wel hoorde ik van mijn Oma dat mijn Opa, de vader van mijn vader, Ook helderziend was. Vele helderziende, en voelende mensen kreeg ik op mijn pad die mij de weg wezen in dit doolhof van mijn bestaan. Ik voelde mij vaak zo eenzaam en alleen. Er waren zo weinig mensen die mij begrepen en of hetzelfde voelde. Toch kreeg ik altijd weer de hulp als ik het echt niet meer wist. Koers houden, je doet het goed. De ontelbare zegeningen die ik mocht ontvangen op die moeizame en onbekende pad voor mij ontroeren mij dagelijks diep. Ik kan er een boek over schrijven en zal dit ook zeker doen.
Er werd mij geleerd om een antenne van Waarheid te zijn en dus vanuit een liefdevol hart te spreken doch zeer direct. Maak het niet mooier dan het is. Sommige mensen moeten juist op deze manier wakker worden. Lekker wel. En waarom moet ik dat doen. ? Omdat jij ook op deze manier moest leren. Zachte Heel Meesters maken stinkende wonden. Hoewel als iemand kritiek op mij had maar wel met liefde dan kon ik het meestal vrij goed handelen. Dat hield ik in gedachten en als voorbeeld. Ik moest echt leren omgaan met kritiek en natuurlijk weerstand van diegene die nog niet klaar waren om mijn boodschap te horen. En logisch natuurlijk want zelf vond ik het ook geen pretje als mensen mij de Waarheid spiegelde.
Laat de Waarheid door jouw heen werken, zonder oordeel.
Toch leerde ik juist het meest van de mensen die mij eerlijk de waarheid vertelde en het niet altijd met mij eens waren. Zo leerde ik nieuwe manieren van kijken. Vallen en opstaan kan ik je vertellen. Maar ook ik werd door schade en schande innerlijk wijs. Dit was de moeilijkste les. Spreken vanuit het hart zonder angst voor afwijzing, kritiek etc. Liefde is nu eenmaal niet altijd Zacht zo leerde ik van een wijze oude monnik die mij vertelde dat ik een raar idee had over de liefde en zo mijn best deed om dit te verdienen en altijd maar lief en aardig te zijn. Wees jezelf Sonja. Jij zult en wilt geen mensen schaden. Toch doen we dit allemaal omdat we voor de ander denken. Ook jij. Als we allemaal zouden zeggen wat we voelen en denken gebeuren er hele andere dingen. Maar wel met de intentie van Respect, Onvoorwaardelijke liefde, Begrip en Waardering. Weet dit in jouw hart. Stop met Pleassen en jouw energie verspillen. Sommige mensen hebben het nu eenmaal nodig om de on ge zoute waarheid te horen. Of ze het nu leuk vinden of niet. Wat als dat nou liefde is? Dit doe je toch ook bij kinderen? Dus draai er Volwassene dan ook niet om heen. Voor hen ben je bang. En dat was de waarheid. Sta in je kracht en leer een helder kanaal van Waarheid te zijn. Wat zij er mee doen is hun eigen verantwoordelijkheid. Laat het door jouw heen werken zonder oordeel. Makkelijker gezegd dan gedaan.
Waarom?
Als ik de ander bewust maakte wat ik voelde door het onder woorden te brengen dan hoefde ik het niet langer te dragen indien de ander dit eerlijk toegaf. Als het de Waarheid was nam de andere ziel direct zijn energie terug. (natuurlijk tijdelijk). Dit is wonderlijk te noemen. Mijn taak is dus om mensen bewust te maken van wat onzichtbaar, geheim en dus verborgen en onderdrukt is in henzelf en anderen. Zo verhoog ik het bewust zijn en kan er genezing tot stand komen. ( natuurlijk alleen als de desbetreffende persoon hier ook iets mee gaat doen.). Net als dat Rick de zwerver bij mij deed. Hij maakte mij bewust van mijn pijn, muren en slachtofferrol. En nee, dat was niet leuk. Maar wel de Waarheid. De bevrijding zat hem in dit gewoon eerlijk toe te geven aan mijzelf en aan anderen. Mijn weerstand om mijn "gevoel" toe te geven aan "anderen" was groot en daardoor blokkeerde ik juist mijzelf in alle vreugde, vrede en kracht. Zo ontstond mijn depressie omdat ik mijzelf veroordeelde om gewoon te mogen voelen en toegeven wat ik voelde.
De Waarheid van jezelf onder ogen komen is soms zeer pijnlijk, verdrietig en hard.
Maar alleen door de Waarheid onder ogen te zien heb ik mijzelf kunnen bevrijden uit de gevangenis waar ik mijzelf jarenlang in vast gezet had. De schaamte en Angst voorbij. Maakt vrij en Echt. ( jezelf ZIJN). Jezelf niet mooier en beter voordoen dan je je voelt en of bent. Iedere dag opnieuw staan we voor uitdagingen. Maar het is de manier waarop we ermee om leren gaan om onszelf goed en vrij te voelen. Niet door alles te negeren en overheen te stappen, weg te drukken en of vluchten. Maar juist door het te mogen "voelen" en leven. Je weer te laten raken en je hart openhouden vereist dapperheid, doorzettingsvermogen en liefde voor jezelf. Alleen de waarheid over jezelf zal je vrij maken. De Liefde, Rijkdom, Verlichting en Vrijheid waarnaar we allen zo geestdriftige opzoek zijn buiten onszelf ligt in de geestelijke, emotionele en lichamelijke bevrijding binnenin onszelf.
Ver-licht-ing
Jezelf lichter maken is wat er bedoeld wordt met verlichting bereiken. Het is geen staat van altijd maar gelukkig zijn.
Het is een levenskunst om te weten hoe je jezelf kunt ver-lichten van onproductieve giftige gedachten, emoties angst en pijn..
Deze kunst is simpeler dan wordt gedacht. Echter we hebben weerstand om alles te mogen voelen omdat we daar direct zelf gedachten aan koppelen dat we "niet goed genoeg" zijn, dat die gevoelens vervelend zijn, en dat die gevoelens toch geen zin hebben. Echter we ZIJN niet onze gedachten, gevoelens en of lichaam. Een nieuwe kijk op verlichting is juist dat we geen spirituele rol meer spelen maar toegeven dat we allemaal gewoon mens zijn met ieder onze eigen gedachten en gevoelens. Door het onszelf toe te staan weer te mogen voelen geven we onszelf het grootste cadeau wat er bestaat. WE laten ons weer "raken" en aanraken. We voelen ons lichter, gedragen ons vrolijker. Andere mensen zullen onze energie voelen als Licht en stralend. Dit alles wordt bedoeld met Verlichting.
Eindelijk zullen we weer voelen dat we LEVEN. Niet omdat we perfect of verlicht willen zijn. Maar omdat we onszelf toestaan gewoon mens te zijn en een lichaam hier op aarde te hebben wat wij soms zelf blokkeren en verhinderen om te mogen voelen wat gevoeld en (h) erkend wilt worden. Als we dit simpel toegeven en toelaten en dus ruimte en aandacht aangeven verdwijnt het als vanzelf weer. Het innerlijk strijden houdt op en daardoor ook het conflict in onze buitenwereld. Onze innerlijke vrede, kracht en liefde zijn opnieuw geboren. NIet opzoek naar die waarheid buiten onszelf maar binnenin onszelf leidt tot genezing.
Een betere en eerlijke relatie met ons ware Kinderhart leidt tot een diepere meer authentieke verbinding met anderen. (Deepak Chopra).