Komt een kleine jongen bij de Therapeut! ( 11 jaar)
Papa, Luister nou!
BLOG: geschreven door Sonja de Heer
Kindertolk®, Relatie en GezinsTherapeut at Praktijk Face the Truth Amstelveen
Een moeder geeft tijdens het telefoongesprek aan dat haar zoon helemaal op slot zit. Zijn vader is net aan kanker overleden. Ze geeft aan dat haar zoon altijd een band met zijn papa had willen hebben en daar zijn jonge leven al voor gevochten heeft.
Maar dat zijn vader haar zoon keihard afwees. Ouders wonen niet meer bij elkaar. Hij had Angst voor zijn vader. Hi...j heeft veel gedaan om met zijn vader te praten maar zijn vader wilde niet naar hem luisteren. Zijn vader was lelijk naar hem en boos. Het zit hem zo dwars . Hij heeft dringend hulp nodig. Het gaat niet goed met hem. Hij blokkeert aan alle kanten, met praten en met al zijn emoties.
Mijn zoon geeft aan dat zijn hoofd vol zit en dat hij hulp nodig heeft omdat hij het niet meer weet.
We maken direct een afspraak, dit is spoed.
Hallo kom binnen. Wat fijn dat je er bent. Hallo zegt de jongen schuchter.
Zijn moeder en hij stappen samen naar binnen. Hij ziet er slecht uit. Heel wit en zijn ogen dof en ver weg. Eenmaal binnen kijkt hij mij onderzoekend aan. Ik vraag wil je thee of liever een sapje? Ik wil niets mevrouw zegt hij netjes. Misschien een glas water. Dat is goed zeg ik en zet het voor hem neer.
Uit het niets vraagt hij met een bijna wantrouwende wijze blik: Waarom heeft U eigenlijk voor dit beroep gekozen. ?
Ik voel als ik de jongen aankijk dat ik heel open en authentiek met hem moet zijn. Mijn hart voelt zijn wijze hart. Hij vraagt mij dit met een reden en ik voel waarom hij dit nodig heeft. Ik zeg hem, jou ik heb dit beroep eigenlijk niet echt gekozen. Het heeft mij gekozen.
Zie je die foto daar, dat is mijn papa. Hij is overleden toen ik 16 jaar jong was. Plotseling. Daar heb ik heel veel verdriet van gehad. Maar omdat ik zo gevoelig ben kon ik ook alle pijn en verdriet van mijn moeder en mensen om mij heen voelen. Ik wilde sterk zijn en anderen troosten en helpen.( De jongen kijkt medelevend. WE hebben contact ik voel het. Hij herkend zichzelf in mij.)
Maar ik vergat mijn eigen verdriet en mijn eigen pijn en machteloosheid van het verlies van mijn papa.
Jarenlang heb ik deze pijn in mijn eigen hartje bewaard, gedragen en op slot gedraaid. Pas toen ik 33 jaar was kwam het eruit. En omdat ik mij zelf graag wilde leren kennen en ontwikkelen ben ik toen opnieuw gaan studeren en mijn hoog gevoeligheid gaan ont-wikkel-en.
Ik begreep anderen mensen vaak heel erg goed maar mijzelf vergat ik gewoon. Terwijl ik ook gewoon mens was. Maar dat mocht ik niet van mijzelf zijn. Want ik kon zo veel voelen.
De jongen kijkt mij aan en daar hebben we het: hart- contact. Zijn ogen spreken uit wat zijn hart voelt. Hij zegt: wat mooi zeg! Fijn om te horen. Dus eigenlijk heb je jouw echte kennis niet uit de boekjes ?
ik zeg dat klopt helemaal. En nu wil ik graag mensen maar vooral kinderen een stukje op weg helpen en de weg wijzen terug naar hun eigen mooie kwetsbare hart vol talenten en kwaliteiten maar ook vol van pijn, kwetsingen, verdriet en woede. Want ik vond het veel te zwaar om alles alleen te dragen.
Mooi zegt hij weer. Zijn moeder kijkt ademloos toe.
De rollen zijn omgedraaid. Ik ben voor heel even de klant en hij stelt de vragen en vast de tekst samen. Ik laat het totaal toe dat hij de regie heeft. Dat voelt hij. En dan neem ik direct het stokje over. Er is een opening voel ik op gelijkwaardig niveau. Ik vraag hem: jij hebt ook pas geleden jouw papa verloren he. Wil jij vertellen wat er gebeurd is? En dan begint hij te vertellen. Hij houdt niet meer op. Een ware filosoof vol wijsheid en veel heel veel pijn, woede en angst. Ik ben er stil van.
Ik laat hem vertellen. Hij zegt ik ben boos op mijn vader maar ik kan niet bij mijn boosheid. Dat vind ik zo gek. En ik kan ook niet huilen. Mijn hoofd zit zo vol. Ik kan zelfs niet meer nadenken, want dat doet pijn.
Mooi zeg ik. Dat is de bedoeling. De maat is vol voor jouw hoofd. Jouw hartje wil gevoeld & gehoord worden nu.
Zullen we mama, wegsturen. Dit gebeurd na 20 minuten.
Trek je schoenen maar uit en klim maar op de tafel met matras. De jongen vraagt niets maar doet het gewoon. Moet je nog plassen vraag ik?
Uh, ja eigenlijk wel. Nadat hij geplast heeft klimt hij op de tafel. Ik dek hem toe. Ik vertel wat er gaat gebeuren. Hoe mijn handen hem zullen vasthouden en zijn lichaam terug zullen zetten in zijn gevoel.
We doen het samen zeg ik: we ademen en blazen weg. Doe mij maar na: ik laat hem door zijn neus inademen en alle pijn wegblazen. Ik laat hem nog dieper inademen en doorblazen. Hij houdt in. Ik zeg hem laat je stem eens horen. En luister eens naar je eigen ademhaling en stem. Op de inademing waar begint het pijn te doen? Hij haalt door zijn keel adem en blaast ook uit door de mond en laat dan geluid horen. Ik kan gelijk horen waar hij in houdt en waar dit voelbaar is in het lichaam. Het zit pijnlijk vast op de borst en bij zijn keel zegt hij. Ik vraag hem of hij Angst voor zijn vader had.
Hij zegt ja. Als hij zo boos werd. Ok zeg ik. Als je bang bent wat doe je dan? Hij denkt na: hij zegt: ik hield mijn adem dan in. Kortademig.
Doe eens voor zeg ik: Hij doet het en voelt dan diezelfde pijn op zijn borst ( verbonden met zijn longen = verdriet)
Als je dat veel doet in je leven dan zet je daar dus je adem en dus angst vast. Dat doet nu pijn. Hij kijkt mij alles begrijpend aan. Ik zeg voel maar: ik maak je nu aan het schrikken en voel waar het pijn doet. Hij laat zich horen en houdt zijn adem in. De schrik. En met zijn handen laat ik hem voelen waar hij zijn angst vast zet. Rondom zijn borst, en keel. Hier doet het erg pijn zegt hij , ik hoor het ook aan mijn stem. Juist ja zeg ik. Wat goed, dat kun je dus al voelen.
Wat moeten we nu dus doen om deze vastgezette angst losser te maken? Hij denkt na> en zegt ik denk in plaats van mijn adem in te houden nu juist mijn adem eruit te gooien en erdoor heen te blazen. Wow, zeg ik. Precies en dat is wat we nu gaan doen. Hij kijkt mij even benauwd aan. Echt?
Ja, ik help je. Ik doe het voor . En jawel hoor: daar gaat hij. Eerst nog een beetje schuchter en met schaamte maar als hij ziet hoe gek ik doe dan doet hij lekker mee. Heel serieus. Ik besluit dat ik deze prachtige kleine filosoof in zijn totaal losser wil hebben. Ik bespreek het met hem. Ik vind hem te serieus, te volwassen met 13 jaar. ( logisch als je het zo zwaar hebt in je jonge leven en dit meemaakt).
Weer kind mogen zijn. We doen een tijdje gek met elkaar. Ik vertel hem ook dat ik hem te volwassen vind. Dat vindt hij zelf ook maar ik heb het niet geleerd. Wil je het leren zeg ik. Ja, zegt hij. Steek je tong maar lekker uit. En zeg maar eens even lekker wat jij te zeggen hebt. En dat doet hij volmondig. Prachtig. Hoe voelt dat vraag ik: fijn zegt hij.
Losser. Mijn hoofd vindt het fijn. Nu gaan we dingen loslaten met ons adem. Ik doe hem voor hoe dat werkt. Hij doet het na en na dik kwartier is daar die overgave. Dikke tranen en schreeuwen en zijn machteloosheid als kind.
Zijn hart opent heel even en daar ligt hij dan in al zijn kwetsbaarheid. Hij houdt mijn handen stevig vast. Ik zeg zacht: ik ben bij je. Ga maar……je hoeft het niet allemaal vast te houden. Jij mag boos zijn en jij mag verdrietig zijn. Het was heel zwaar voor jou dat jou papa er niet voor jou is geweest.
ER mag nu eerst iets uit jouw verkrampte hartje voordat er weer echte liefde, vreugde en vertrouwen in kan. En dan als laatste pas: jouw cijfers van school ) hij moet lachen en opeens wordt hij weer ernstig. Daar maak ik mij ook veel zorgen over. Ik wil mijn doel bereiken en mijn vader en juffrouw van de lagere school laten zien dat ik geen dombo en of sufferd ben zoals zij denken en zeiden. Mijn hart bloed. Hoe gek zijn we nou allemaal als we dit mooie mensje zo op die tafel zien liggen.
En zijn hart en ziel bloot geeft. Ik zeg tegen hem: voortaan zeggen we: wat je zegt ben je zelf. Goed? En bij lacht een klein beetje. Maar het zit hem ernstig dwars. ER is nog veel werk aan de winkel om dit prachtige kind met een hart van Goud & Innerlijk wijsheid uit zijn verwarring te halen wat volwassen mensen hem hebben aangeleerd. Opvoeders. Mensen van wie dit kind afhankelijk was. Mensen die hem diende te steunen en liefde te geven.
Als ik zijn handje vast houdt voel ik zijn liefde stromen. Ik zeg het komt goed hoor. Vanaf nu gaat het anders worden. Zijn ze helemaal betoeterd. Deze mensen zijn bang voor jouw wijsheid van het hart.
Hij zegt die wijsheid heb ik van God gekregen net als iedereen. Maar niet iedereen gebruikt dit. We zijn er soms bang voor omdat mensen ons afwijzen. Zoals bij mijn vader. ( ik ben sprakeloos) Waar haalt die kleine het vandaan. Wonderlijk mooi.
Wij zijn alle geliefde kinderen van God. Ik zeg;. Dus jij ook lieverd. Vergeef jezelf. O ja, zegt hij. Ik ook! ) Jij houdt van alle mensen maar nu wordt het tijd dat jij ook van jezelf leer houden. En dat je trots gaat zijn en tevreden over jouw dapperheid en "zijn".
Ja, jij hoeft niet alles te dragen en op te lossen. Laat God dat zelf maar doen. God wil dat je weer plezier krijgt in je eigen hartje en leven en dat jij ook weer gewoon mens & kind mag zijn.
Dat wil ik heel graag zegt hij: anderen mensen moeten leren volwassen te worden zegt hij maar ik wil graag leren kind zijn. Eerlijk is eerlijk: daar waren mijn tranen als therapeut.
Jij hebt helemaal gelijk lieve schat. We gaan jou weer leren spelen en losser worden zonder schaamte. Alles wat jij zo graag met jouw papa had willen doen. Stoeien, spelen, gek doen. Je gesteund voelen en geliefd.
We knuffelen samen en hij zegt: dankjewel ! ik voel weer lucht en mijn hoofd is leeg, blij. Het stroomt weer. Wanneer mag ik mijn woede eruit laten. We maken samen een nieuwe afspraak.
Daarom dank ik het leven dat ik dit werk mag doen. In deze kleine momenten schuilt een liefde zo groot. Een omhelzing die meer waard is dan wat dan ook in de wereld. Een heldere krachtige zachte blik. Een kind met zoveel kracht en dapperheid maar totaal in de war door alle vastgezette emoties.
De weg terug naar zijn eigen authentieke hart ons doel. Wat een bijzondere opdracht gekregen van een ander prachtige jonge vrouw die eenzelfde wijsheid en kracht van het hart heeft zo schoon dat ze anderen helpt om ook de weg terug naar huis te vinden.
Ik zeg: (S) Amen.
Our children are our future. Take care and teach them well. Let them "Lead the Way"!
Liefs Sonja de Heer
Praktijk Face the Truth Amstelveen
Comentários